Mijn afstudeerwerk gaat over bang zijn in het donker en dus ook over het omgaan met de angst voor het onbekende. Het werk bestaat uit een fysieke installatie en een rijk geïllustreerd scriptieboek. Ik heb een romantische relatie opgebouwd met ‘bang zijn’. Van kinds af aan beweeg ik mij rond de grenzen tussen realiteit en duistere fantasie. Het donker is een metafoor voor iets fundamenteels; wij mensen haten onzekerheid... wij hebben een fundamentele behoefte om te weten waar we aan toe zijn.
DSC_1371kopie.jpg
Ons brein is geëvolueerd om te voorspellen. We voorspellen door het coderen van de vooroordelen en aannames die nuttig waren in het verleden. Die aannames projecteren we constant op de wereld om ons heen. Wij zijn een slaaf van betekenis. Alles wat ik nu zeg, is letterlijk betekenisloos. Jij als lezer creëert je betekenis gebaseerd op jouw ervaringen en die eigen betekenis projecteer je op mijn werk. De ‘amygdala’ is het deel van je brein dat zintuigen koppelt aan bekende emoties. Zo kun je inzichtelijk reageren op je omgeving. Toch is de amygdala sneller geneigd om angstige associaties te initiëren. Het is dus onmogelijk om een perceptie te hebben die niet bevooroordeeld is.

De schil van de ruimte symboliseert een fragiel houvast en de fanatieke worsteling om een illusie van controle te bereiken. Binnen vind je het niets, en daarmee dus het alles en vooral jezelf. In mijn ontwerpkeuzes heb ik mij laten sturen door mijn onderzoek naar de relatie van de mens met het donker. Het volledige onderzoek vind je in mijn geïllustreerde scriptieboek Wat doet het duister met onze belevingswereld? Over bang zijn in het donker en omgaan met je eigen monsters.
1.jpg
De meeste designs gaan over het verminderen van onzekerheid. Met mijn design hoop ik mensen te wijzen op de onvermijdelijkheid van onzekerheid. Donkere ruimte fascineert mij, omdat er nog niets is ingevuld. Het kan niets zijn, maar het kan ook alles zijn, het is vrij. In het donker kun je verdwalen in je eigen werkelijkheid. Het is niet mijn bedoeling om te sturen hoe jij je voelt in dit stukje donker. Het is wel mijn bedoeling om jou te doen stilstaan bij wat je voelt, zowel met je zintuigen als instinctief. Ik zou je willen confronteren met je oncontroleerbare zelf.
2.jpg
Detail
3.jpg
Detail
4.jpg
Detail
5.jpg
Detail
7.jpg
Detail
6.jpg
Detail
8.jpg
Detail
9.jpg
Detail
10.jpg
Detail
Interview met GZ-psycholoog over bang zijn in het donker en andere angsten.

Scriptie: Wat doet het duister met onze belevingswereld? Over bang zijn in het donker en over omgaan met je eigen monsters

DUISTER: duisternis, cryptisch, geheimzinnig, mysterieus, nevelig, dreigend, obscuur, verward, onbegrijpelijk, onduidelijk, onverklaarbaar, ondoorgrondelijk, onbestemd, raadselachtig, mystiek, labyrintisch, troebel, vaag, verborgen, schaduw, louche, snood, donker, inktzwart, onverlicht, pikkedonker, maanloos, vreemd, griezelig, naargeestig, onguur, afschrikwekkend, somber, onheilspellend, monsterlijk, zwart...

Bang zijn in het donker vind ik een hele mooie metafoor voor bijna alle (niet reële) angsten. Je wordt bang in het donker, omdat je daar niet kunt inschatten in welke situatie je je bevindt. Je brein wil altijd weten waar je aan toe bent. Als dat onduidelijk is, zal je brein de onduidelijkheden zelf invullen met (doem)scenario’s, zodat je je kunt voorbereiden op eventuele gevaren. De mens heeft simpelweg een aanleg om bang te zijn voor het onbekende.

Met mijn geïllustreerde scriptieboek wil ik een einde breien aan sommige uitdagingen die voor mij heel persoonlijk, maar ook best universeel zijn. Het onderzoek is geïnspireerd op mijn eigen angsten, die ik bovendien zeker niet zie als verwerpelijk. Als je sympathie probeert te voelen voor je eigen fictieve monsters, is dat een stap om vriendschap te sluiten met het bange deel van jezelf dat je voorheen misschien geen plek durfde te geven.
Scriptie_MariadeVries.pdf
omslag.pdf

Geïllustreerde poëzie, wildgeplakt in Amsterdam

Visueel overzicht en wildplaklocaties:
https://www.instagram.com/diagnosemesoftly/

Ondertussen ben ik ook bezig geweest met het delen van geïllustreerde verhalen in de openbare ruimte, in samenwerking met een anonieme dichteres. Dit doen wij als duo onder de naam @DiagnoseMeSoftly. Deze samenwerking is ontstaan doordat iemand begrip en troost vond in de illustraties van mijn scriptieboek over bang zijn in het donker. Zij vond de stijl van mijn werk bij haar gedichten passen en zo zijn wij verdergegaan. Ik vind het leuk hoe uit het een het ander ontstaat. De illustraties en gedichten gaan over isolatie, onmacht, frustratie en angst. Het zijn onderwerpen die zeker in deze onwennige periode niemand vreemd zijn. De emoties sluiten aan bij hoe velen de semi-lockdown ervaren en mede daarom vonden wij dit het juiste moment om te gaan wildplakken. Zo proberen wij het stigma van mentale problematiek, angststoornissen en depressie te belichten. Dit in de hoop dat mensen die het herkennen, zich misschien minder alleen voelen.
insta2.jpg
insta4.jpg
Schermafbeelding 2020-06-17 om 10.40.32.png
Maria del Mar de Vries

Maria del Mar de Vries

16 December 1995
  1. Artist statement; wat is je specialisme, wat maakt jouw werk uniek?

    Mijzelf zie ik als een beeldend verhalenverteller en geëngageerd kunstenaar. In mijn werk laat ik graag de schoonheid zien van fricties: van het moeten omgaan met de onvermijdelijke worstelingen die bij het leven horen. Ik geloof in de kracht van persoonlijke verhalen, met zowel poëtische als politieke thema's.

  2. Wat zijn je ambities? Wat wil je over vijf jaar bereikt hebben?

    In de toekomst wil ik met het schrijven en illustreren van kinderboeken sociale vraagstukken onder de aandacht brengen.

  3. Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens je studie?

    Regels kun je het beste omzeilen, trek vooral je eigen plan. De uitkomst van het afgelopen semester is een diversiteit in hoe ik verhalen vertel, met een verbindende factor. Ik heb ontdekt dat je door het ondernemen van nieuwe dingen, antwoorden kunt vinden op vragen waarvan je het bestaan niet eens afwist.

  4. Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.

    Mijn afstudeerwerk gaat over bang zijn in het donker en dus ook over omgaan met de angst voor het onbekende. Het werk heet Amygdala. Unreliable perception, comfort of the self en bestaat uit een fysieke installatie en een rijk geïllustreerd scriptieboek.

    In samenwerking met een anonieme dichteres maak ik geïllustreerde gedichten, die worden verspreid door Amsterdam. Wij doen dit als duo onder de naam @DiagnoseMeSoftly, zo zijn wij ook te vinden op instagram. De illustraties en gedichten gaan over isolatie, onmacht, frustratie en angst. Hiermee belichten ze het stigma rondom angststoornissen en depressie. Dit in de hoop dat mensen die het herkennen er steun aan hebben en zich minder alleen voelen. De isolatie n.a.v. COVID-19 maakt dit werk natuurlijk extra actueel.

    Met het team van mijn stichting Between Borders verzamelen en vertellen wij verhalen van (dakloze) ongedocumenteerde individuen. Dit doen wij met de verkoop van kunst en het organiseren van lokale evenementen (www.betweenborders.amsterdam) (Instagram: BetweenBordersAmsterdam).